در هیئتی که یک روحانی نیاید حلال و حرام را بگوید آخرش مشکل پیدا می‌شود.

از قول مولایمان امیرالمومنین علی علیه السلام در نامه سی و یکم نهج البلاغه، که سفارش پدری دلسوز به فرزندش می‌باشد، اما تمام شیعیان در طول تاریخ مخاطب آن هستند. حضرت می‌فرمایند: "أَحْیِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَةِ" قلبت را با موعظه احیا کن. ما سعی می‌کنیم شب‌ها در کنار صحبت یک موعظه ای هم باشد، موعظه و پند در تمام زندگی موثر است. در دعای "اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ" برای علما حضرت صاحب علیه السلام درخواست می‌کند که "وَ تَفَضَّلْ عَلَى عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ". موعظه چیزی نیست که کسی به آن احتیاجی نداشته باشد، حتی در روایت داریم پیغمبر اکرم صلوات الله علیه به جبرئیل فرمود مرا موعظه کن، گفت من شما را موعظه کنم؟ حضرت فرمود آری، جبرئیل از خدا اجازه گرفت و یک مورد این بود که هرچه خدا از نعمت‌ها به تو داد، یک روز از تو پس می‌گیرد. مثلا نعمت‌های جسمانی مثل چشم، گوش و عقل، کم کم اینها گرفته می‌شود، دیدید کسانی که پیر می‌شوند کم کم چشم و گوششان ضعیف می‌شود، قرآن هم می‌فرماید "وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ" (سوره یس آیه 68) واقعا انسان شکسته می‌شو ، چه خوب که انسان جوانی اش را خرج راه خدا کند.

اگر کسی می‌خواهد قلبش زنده شود و در وادی الهی وارد شود، باید موعظه بشنود. حضرت می‌فرمایند اگر می‌خواهی قلبت همیشه زنده باشد، آن را با موعظه زنده نگه دار، البته در ابوحمزه هم داریم "بِذِکْرِکَ عَاشَ قَلْبِی". ذکر برای تو بهترینش این است که قرآن خواندن برایت ملکه شود. حب اهل بیت علیهم السلام در قلبت است، معارفشان را هم که در هیئت می‌شنوی، اما نسبت به قرآن بی توجهیم. هیئات باید یک تحولی پیدا کنند، این که هیئت با زیارت عاشورا شروع شود و با سینه زنی تمام شود و یک روحانی نیاید حلال و حرام را بگوید این آخرش مشکل پیدا می‌شود. این جوانانی که سینه می‌زنند به مشکل برمی خورند و چیزی از احکام متوجه نمی‌شوند. یک نفر باید باشد که تو را موعظه کند، موعظه ای که تو را به سمت خدا هدایت کند، نه اینکه تو را به شک هم بیندازد، مثلا می‌خواهد موعظه کند یک مقداری که صحبت می‌کند می‌خواهد مشخص کند که من برای فلان حزبم. این علمای جدید و قدیم ما یک مقداری با هم فرق دارند، بعضی‌ها الان موعظه نمی‌کنند، تفسیر قرآن می‌گوید، در میانه‌ی بحث سر از جای دیگری درمی آورد. در این شب‌ها این همه هزینه می‌شود که بیایید هم مناجات کنید و هم موعظه بشنوید، بیا دلت را زنده کن، در این دنیای خراب باید موعظه‌های مختلف بشنوی تا قلبت زنده شود.

در ادامه حضرت می‌فرمایند "وَ أَمِتْهُ بِالزَّهَادَةِ" هوای نفست را بکش با زهد، با بی اعتنایی به زرق و برق دنیا. تمام کسانی که به انحراف کشیده شدند چه آن که دارد و چه آن که ندارد، همه به خاطر زرق و برق دنیا از خدا دور شدند، شده به حرام می‌زنند تا به این زرق و برق برسند. آقا امیرالمومنین علیه السلام می‌فرمایند اول قلبت را با موعظه زنده کن و بعد هوای نفست را بکش، یعنی این دو عمل با هم است. چیزی که باید زنده کنی قلبت است، چون قلب باید زنده باشد، در قلبی شیطان وارد نمی‌شود مگر آلودگی در آن زیاد باشد، که در مناجات شاکین می‌خوانی "قَلْبا قَاسِیا مَعَ الْوَسْوَاسِ" و زهد را انتخاب کن تا گرفتار زرق و برق دنیا نشوی به اندازه ای که می‌توانی. از مال دنیا آنچه به تو داده شد مقداری را انفاق کن یک مقداری پس انداز کن و یک مقداری به اندازه خرج خودت و خانواده ات کن، سفر می‌خواهی بروی برو اما به اندازه. بنده خدایی زندگی سختی دارد اما هر هفته می‌رود کربلا، آن که شنیدی فلان عالم از نجف پیاده می‌رفتند کربلا، آنها اکثرا مجاور بودند و در عوالم دیگری سیر می‌کردند. هر چیزی اندازه ای دارد حتی کربلا رفتن.

این که ما روضه‌ها نزدیک می‌کنیم درس است، منظور این است که می‌توان به حضرت نزدیک شد.

اگر کسی می‌خواهد هوای نفسش را کنترل کند با زهد است، مخصوصا کسانی که می‌خواهند زندگی مشترکشان را شروع کنند توجه کنند، اگر گرفتار زرق و برق شوی سال‌ها گرفتاری، زندگی را ساده شروع کنید، یک مشهد بروید و طوری عمل کنید که در ابتدای زندگی متحمل فشار نشوید، اکثر کسانی که از خدا متوقع شدند کسانی بودند که در زندگی قانع نبودند، حتی شب احیاء که می‌آیند با حالت طلبکاری با خدا مناجات می‌کنند نه مثل یک بنده. این که ما روضه‌ها نزدیک می‌کنیم درس است، نمی‌گوییم هزار و چهارصد سال پیش امیرالمومنین ضربت خورد ، می‌گوییم امروز ، نه به عنوان اینکه بازار گرمی کنیم، منظور این است که می‌توان به حضرت نزدیک شد و این برای بیداری است، این لباس مشکی که تو بر تن می‌کنی نشانه‌ی احترام است ولی بعضی‌ها چه زن و چه مرد فرقی برایش نمی‌کند الان شب عاشوراست یا ولادت.
خدا ان شاءالله به شما خیر کثیر عطا کند.